Sivarudran Kavithaigal

[Sivarudran]

மானே தேனே பொன்மானே !
மரகதமே மயிலிறகே!
அன்னமே எந்தன் பொன் வண்ணமே !
மன்னவன் மாமன் உனக்கு
தாலாட்டு பாடுறேனே
தலை சாய்த்து தூங்கிடுவாயோ!
கட்டி வைரமே கனியமுதே
தேன் கிண்ணமே !
தென்னவன் நான் உனக்கு தெம்மாங்கு பாடுறேனே
தேம்பாதே நீ உறங்கு !
தந்தையாய் நான் இருப்பேன்
நீ தவிக்கயிலே தாயாவும் நான் இருப்பேன்.
காலமெலாம் காவக்காரன் உன் கூட இருப்பேன்
கண் முடி நீ உறங்கிடு .

[Sivarudran]

தனிமையின் காலடி சத்தமாய் அவளது கொலுசின் ஓசை.

தனிமையின் மொழியாய் ஆளற்ற அறையில் அவளின் உளறல்கள்.

தனிமையின் பிம்பமாய் திரும்பும் திசை எங்கும் அவளின் முகம்.

மொத்தத்தில் தனிமையே அவளாய்.
அது தருவதே சுகமாய்.
என் நாட்கள் கழிவதோ தனியாய்.

[RiJiA]

Alagane kavithai....🙂

[RiJiA]

ல்,ள் madrum ழ் ilame yelutiya thaimaaman taladu..very nice👌

[Sivarudran]

என்ன கதை ?

என் கதை சொல்ல
எனக்கும் இங்கு ஆசை உண்டு.
என்னவென்று கேட்க
எனக்கு இங்கு யாரும் உண்டோ ?
என்னுள் வாழ்ந்த கதை சில உண்டு
நான் வீழ்ந்த கதை பல உண்டு .
எனக்கென எழுதி வைத்த கதை ஏதும் உண்டோ?
அதை எடுத்து சொல்ல எனக்கு ஆள் உண்டோ ?
என் எண்ணமெல்லாம்
வண்ணமாக இனியொரு கதை
எனக்கென உண்டோ ?

[Sanjana]

VERY NICE MY DEAR FRIEND.....

[Sivarudran]

காதல்


கண்ணாடியில் அடிக்கடி முகம் பார்க்கும் !
 கடிகார நேரத்தை நொடிக்கு நொடி
கண்கள் உத்துப் பார்க்கும் ! 
கை விரல் ஐந்தும் அடிக்கடி தலைமுடியைக் கோதிக் கொள்ளும்!
காரியமே இல்லாமல் காதலி வீட்டு முன்பு
கர்ணம் போட்டு வித்தை காட்டும்!
அவள் வெளியே
எட்டிப் பார்க்கும் நேரத்தில்
குட்டி இதயம் வெளியே எகிரி குதிக்கும் !
கண்கள் உருண்டு திரளும் !
கைகள் நடுங்கி பரபரக்கும் !
காரியமே இல்லாமல் கால்கள் அங்கும் இங்கும் நடை போடும் !
அவள் அழைப்பு ஏதுமின்றி 
அலைபேசி துவண்டு கிடக்கும் !
பாழாய் போன காதலால் படாத பாடுபடுதே 
பாதி ஆண்களின் வாழ்க்கை ‌.

[Sivarudran]

யாருமற்ற இருண்ட அறையில்
துவண்டு கிடக்கும் சூரியன் நான் !

இருள் சூழ்ந்த அறையில் ஒளிராமல்
ஓய்ந்து ஒளிர்த்துக் கொள்ளும்
ஒளிப் பந்து நான் !

இருளையே எரித்துவிடும் ஒளிப்பிழம்பு நானென்று தெரியாமல்
இருண்ட அறையின் நடுவே அமர்ந்து இருக்கும் அக்னி தேவன் நான் !

எனக்கு நானே ஒளியாக இருந்த போதிலும்
எகிரி குதிக்க வழி தேடியே பல நேரங்களில் இருண்டு போகிறேன் நான் ! 

என்னால் அறை முழுவதும் வெளிச்சமாகிய போதும்
எனக்கு நானே இருளாகிப் போகிறேன் இங்கே !

வழித்தேடி விழி துவண்ட போதே
இருண்ட அறையில் இருந்து
என் ஒளிக் கதிர்கள் பாய்ந்து வெளிச் செல்ல 
பூட்டின் சிறுவழி
இடம் தரவே இங்கு ஒளிரும் சாவியாகவே நான் !

[RiJiA]

யாருமற்ற இருண்ட அறையில் துவண்டு கிடக்கும் சூரியன் நான் ! இருள் சூழ்ந்த அறையில் ஒளிராமல் ஓய்ந்து ஒளிர்த்துக் கொள்ளும் ஒளிப் பந்து நான் ! இருளையே எரித்துவிடும் ஒளிப்பிழம்பு நானென்று தெரியாமல் இருண்ட அறையின் நடுவே அமர்ந்து இருக்கும் அக்னி தேவன் நான் ! எனக்கு நானே ஒளியாக இருந்த போதிலும் எகிரி குதிக்க வழி தேடியே பல நேரங்களில் இருண்டு போகிறேன் நான் !  என்னால் அறை முழுவதும் வெளிச்சமாகிய போதும் எனக்கு நானே இருளாகிப் போகிறேன் இங்கே ! வழித்தேடி விழி துவண்ட போதே இருண்ட அறையில் இருந்து என் ஒளிக் கதிர்கள் பாய்ந்து வெளிச் செல்ல  பூட்டின் சிறுவழி இடம் தரவே இங்கு ஒளிரும் சாவியாகவே நான் !

Very  Nice 👏