Recent Posts21
கவிதையும் கானமும் / Re: கவிதையும் கானமும்-060
« Last post by Shaswath on October 08, 2025, 07:35:29 pm »வாடி நின்றபடி சோர்ந்து சாய்ந்திருந்தேன்,
அடர்த்தி மிகுந்த அகத்தினுள் உறைய மறுத்த குமரல்களின் உறப்பு,
என் முகத்தின் பொலிவிற்கு தடை விதித்தது
அன்று ஓர் நாள் என் முன்னே தோன்றினாய் காலமே
பூவின் காம்பில் மிதக்கும் முள்படுக்கை மீது அச்சம் கொண்டேன் எனவோ,
இரண்டு முட்கள் மட்டுமே இருப்பினும்,
மணிக்கூண்டில் ஒளிந்திருந்து,
என் முகத்தில் இகழ்ச்சி ஊட்டி மகிந்தாயே காலமே
நீ முன்னோக்கி அடி மேல் அடி வைக்க,
பாதையற்ற போர்வெளியில் நின்றிருந்தேன்,
படிக்கட்டுகள் அமைத்து தோள்கொடுத்தாய்
முதல் படி நீ ஏறவே,
படித்து உயர ஊக்கம் அளித்தாய்,
சூழ்நிலை பாராமல் எதிலும் வெற்றி பெற வலிமை வழங்கினாய்
மேலும் படிகள் ஏறவே,
மனிதத்தை கண்ணில் எட்டும்படி செய்தாய்,
அதனின் அகத்தின் அழகு என்னை வந்து சேரவே வழி வகுத்தாய்
முன்னோக்கி சென்றபடியே,
பாறை தடுக்காமல் பாதை முடக்காமல்,
திட்டமிடுதலின்றி செல்லும் வழி முழுதும் நன்மையே வந்து சேருமாறு செய்தாய்
முன்னோக்கியபடியே பயணிக்க உதவிய நீ சட்டென்று ஒறைந்துவிட்டாய் இன்று
பின்னோக்கி திரும்புகிறாய்,
ஒரைந்திருந்த துயரங்கள் மீண்டும் புத்துயிர் பெற்றன
காலமே
கணக்கில்லா படிகள் உன்னிடம் மட்டுமே,
இருந்தும் ஏன் முன்னேற்ற மறுக்கிறாய்?
வழி காட்டும் முட்களாக இருந்தாய், பெருக்கெடுத்து திடீர் வலிகள் பதிப்பது ஏன்?
படர்ந்து விரிந்த பொலிவு மறைந்து குறுகிய பாவனையில்..இன்று மீண்டும் நான்,
வெற்றி காண துவங்கிய காலத்தில்,
புன்னகையற்ற தோற்றத்தை வெளிக்காட்ட தயக்கம் இருந்தது இல்லை,
இன்று அமுதை அளந்துவிட்டு துயரத்தின் சிறுமையை இவுலகிற்கு காட்ட விருப்பமில்லை
குறைந்தபட்சம் சிறித்தபடி முகமூதி ஒன்று கொடு,
என் நடுக்கம் மறைத்து நடிக்க துவங்கவே .
அடர்த்தி மிகுந்த அகத்தினுள் உறைய மறுத்த குமரல்களின் உறப்பு,
என் முகத்தின் பொலிவிற்கு தடை விதித்தது
அன்று ஓர் நாள் என் முன்னே தோன்றினாய் காலமே
பூவின் காம்பில் மிதக்கும் முள்படுக்கை மீது அச்சம் கொண்டேன் எனவோ,
இரண்டு முட்கள் மட்டுமே இருப்பினும்,
மணிக்கூண்டில் ஒளிந்திருந்து,
என் முகத்தில் இகழ்ச்சி ஊட்டி மகிந்தாயே காலமே
நீ முன்னோக்கி அடி மேல் அடி வைக்க,
பாதையற்ற போர்வெளியில் நின்றிருந்தேன்,
படிக்கட்டுகள் அமைத்து தோள்கொடுத்தாய்
முதல் படி நீ ஏறவே,
படித்து உயர ஊக்கம் அளித்தாய்,
சூழ்நிலை பாராமல் எதிலும் வெற்றி பெற வலிமை வழங்கினாய்
மேலும் படிகள் ஏறவே,
மனிதத்தை கண்ணில் எட்டும்படி செய்தாய்,
அதனின் அகத்தின் அழகு என்னை வந்து சேரவே வழி வகுத்தாய்
முன்னோக்கி சென்றபடியே,
பாறை தடுக்காமல் பாதை முடக்காமல்,
திட்டமிடுதலின்றி செல்லும் வழி முழுதும் நன்மையே வந்து சேருமாறு செய்தாய்
முன்னோக்கியபடியே பயணிக்க உதவிய நீ சட்டென்று ஒறைந்துவிட்டாய் இன்று
பின்னோக்கி திரும்புகிறாய்,
ஒரைந்திருந்த துயரங்கள் மீண்டும் புத்துயிர் பெற்றன
காலமே
கணக்கில்லா படிகள் உன்னிடம் மட்டுமே,
இருந்தும் ஏன் முன்னேற்ற மறுக்கிறாய்?
வழி காட்டும் முட்களாக இருந்தாய், பெருக்கெடுத்து திடீர் வலிகள் பதிப்பது ஏன்?
படர்ந்து விரிந்த பொலிவு மறைந்து குறுகிய பாவனையில்..இன்று மீண்டும் நான்,
வெற்றி காண துவங்கிய காலத்தில்,
புன்னகையற்ற தோற்றத்தை வெளிக்காட்ட தயக்கம் இருந்தது இல்லை,
இன்று அமுதை அளந்துவிட்டு துயரத்தின் சிறுமையை இவுலகிற்கு காட்ட விருப்பமில்லை
குறைந்தபட்சம் சிறித்தபடி முகமூதி ஒன்று கொடு,
என் நடுக்கம் மறைத்து நடிக்க துவங்கவே .
