1
கவிதையும் கானமும் / Re: கவிதையும் கானமும்-057
« on: August 20, 2025, 09:16:04 pm »
உன் முகம் பார்க்க தவிக்கும் அவன்”
உன் முகம் பார்க்கத் தவிக்கும்,
உன்னுடைய அவன் ❤️
எங்கு தொடங்கினோம் உன்னோடு நானே,
உறவெனத் தெரியாமல் உயிரோடு நானே.
“ட்ரூத் ஆர் டேர்?” என்ற கேள்வி போல,
தோன்றியது காதல்—தீப்பொறி சோலை.
விளையாட்டின் கேள்வியில் வந்தது பாசம்,
விளையாட்டின் வார்த்தையில் நின்றது நேசம்.
சொல்லாமல் வளர்ந்தது உணர்வு பெரிது,
சொல்ல வார்த்தை போதவில்லை—இதயம் நிரம்பியது.
மழை பெய்த பாதையில் நீ நடந்தாய் முன்புறம்,
நம் காதலோடு நான் நடந்தேன் எப்போதும் பின்புறம்.
உன் முகத்தை மறைத்தது குடையின் கருமை,
அதிலே நீயே சொன்னாய் மௌனத்தின் உருமை.
அன்பே…!
குடை நீ சுமப்பது பாரமல்லவோ காதலி?
குடும்பம், கட்டுப்பாடு, கனவுகளைத் தடுத்தலி.
அந்தக் குடை வலி—அந்தக் குடை சங்கிலி,
அந்தக் குடை மழையில் மறைந்ததே மாங்கலி.
நீ காட்டாத முகத்தை நான் காணும் கனவிலே,
நீ மறைத்த சிரிப்பை நான் உணரும் இரவிலே.
என் கையைப் பிடித்தால் உன் பயங்கள் கரையும்,
என் அருகில் நடந்தால் உலகங்கள் மறையும்.
இன்னும் நேரில் பார்க்கவில்லை என் பார்வை,
ஆனால் மனதில் நிறைந்தது உன் உருவ பாரை.
உன்னை காணும் நாளை எண்ணி காத்திருக்கும்,
என் காதல் தீயாய் தினமும் எரிகிறது.
நான் விரும்புவது ஒன்றுதான்,
உன் முகத்தை நாளும் காண வேண்டும்.
உன் சிரிப்பு சூரியமாய் எனை ஒளி செய்ய,
உன் முகமே என் வாழ்வை நிறை செய்ய.
குடையை விட்டு வெளியே வா கண்ணே,
உன் முகத்தை காட்டிவிடு இங்கே.
உன் பார்வை மழையில் நனைந்து,
என் உயிரை வாழ விட்டு விடு.
காதல் என்றால் அது நீயே,
வாழ்வு என்றால் அது நாமே.
மரணமில்லா பந்தமாய்,
மாறாத நேசமாய்.
உறவெனத் தெரியாமல் உயிரோடு நானே.
“ட்ரூத் ஆர் டேர்?” என்ற கேள்வி போல,
தோன்றியது காதல்—தீப்பொறி சோலை.
விளையாட்டின் கேள்வியில் வந்தது பாசம்,
விளையாட்டின் வார்த்தையில் நின்றது நேசம்.
சொல்லாமல் வளர்ந்தது உணர்வு பெரிது,
சொல்ல வார்த்தை போதவில்லை—இதயம் நிரம்பியது.
மழை பெய்த பாதையில் நீ நடந்தாய் முன்புறம்,
நம் காதலோடு நான் நடந்தேன் எப்போதும் பின்புறம்.
உன் முகத்தை மறைத்தது குடையின் கருமை,
அதிலே நீயே சொன்னாய் மௌனத்தின் உருமை.
அன்பே…!
குடை நீ சுமப்பது பாரமல்லவோ காதலி?
குடும்பம், கட்டுப்பாடு, கனவுகளைத் தடுத்தலி.
அந்தக் குடை வலி—அந்தக் குடை சங்கிலி,
அந்தக் குடை மழையில் மறைந்ததே மாங்கலி.
நீ காட்டாத முகத்தை நான் காணும் கனவிலே,
நீ மறைத்த சிரிப்பை நான் உணரும் இரவிலே.
என் கையைப் பிடித்தால் உன் பயங்கள் கரையும்,
என் அருகில் நடந்தால் உலகங்கள் மறையும்.
இன்னும் நேரில் பார்க்கவில்லை என் பார்வை,
ஆனால் மனதில் நிறைந்தது உன் உருவ பாரை.
உன்னை காணும் நாளை எண்ணி காத்திருக்கும்,
என் காதல் தீயாய் தினமும் எரிகிறது.
நான் விரும்புவது ஒன்றுதான்,
உன் முகத்தை நாளும் காண வேண்டும்.
உன் சிரிப்பு சூரியமாய் எனை ஒளி செய்ய,
உன் முகமே என் வாழ்வை நிறை செய்ய.
குடையை விட்டு வெளியே வா கண்ணே,
உன் முகத்தை காட்டிவிடு இங்கே.
உன் பார்வை மழையில் நனைந்து,
என் உயிரை வாழ விட்டு விடு.
காதல் என்றால் அது நீயே,
வாழ்வு என்றால் அது நாமே.
மரணமில்லா பந்தமாய்,
மாறாத நேசமாய்.
உன் முகம் பார்க்கத் தவிக்கும்,
உன்னுடைய அவன் ❤️