See likes
See likes given/taken
| Post info | No. of Likes |
|---|---|
|
Re: கவிதையும் கானமும்-058
You gave your life, your strength, your care, A thousand burdens you chose to bear. For every dream I hold today, You paved the long and tireless way. Your hands grew rough, your nights were long, But in your love, I grew strong. Each step I take, each goal I see, Is built on all you gave to me. Though you are gone, I feel you near, Your gentle voice still calms my fear. In every success, in all I do, I know my victory belongs to you. Watch me from heaven and guide me still, Shape my path with your silent will. A father’s love will never depart, For you live forever inside my heart. I love you DADA ….what was my last wish will be in my life again is look after you more gracefully more responsibly more …….. I LOVE YOU My Tamil version hope it’s give the same feel what I personally feel நீ வாழ்வை தந்தாய், உன் வலிமையையும், உன் அன்பையும், ஆயிரம் சுமைகளைத் தாங்கினாய் நிம்மதியுடன். இன்று நான் கனவுகள் காணும் ஒவ்வொரு நாளிலும், நீ விதைத்த பாதையே என் வெற்றிப் பயணமென. உன் கைகள் கடினமாயின, உன் இரவுகள் தூக்கமின்றி, ஆனால் உன் அன்பில் நான் வலுவாகினேன். நான் எடுக்கும் ஒவ்வொரு படியும், காணும் ஒவ்வொரு இலக்கும், நீ தந்த அர்ப்பணிப்பின் மேல் கட்டப்பட்டது. நீ இல்லையெனினும், உன் நிழல் அருகில்தான், உன் மென்மையான குரல் இன்றும் என் பயத்தை அமைதிப்படுத்துகிறது. என் வெற்றியிலெல்லாம், என் செயலில் முழுவதும், உன் வெற்றியே எனக்கு உரியது என உணர்கிறேன். வானத்தில் இருந்து என்னைக் காப்பாற்றி வழிநடத்து, உன் மௌனத்தால் என் பாதையை வடிவமைத்து. தந்தையின் அன்பு ஒருபோதும் மறையாது, என் இதயத்தில் என்றென்றும் நீ வாழ்வாய். அப்பா… என் கடைசி விருப்பம் என்னவெனில், நீ மீண்டும் என் வாழ்க்கையில் வருவாயெனில், உன்னை மேலும் அன்புடன் கவனித்திருப்பேன், மேலும் பொறுப்புடன், மேலும் கருணையுடன்… நான் உன்னை நேசிக்கிறேன் அப்பா ❤️ I love you dada ……. Thank you for my Tamil translator…… September 02, 2025, 08:08:27 pm |
1 |
|
Re: கவிதையும் கானமும்-058
என் இதய கருவறையில் ...என் அப்பா !! அப்பா- என் முதற் கடவுள் என் முதல் தோழன் என் முதல் நாயகன் என்னை விதைத்த நீ எங்கே? என்னை செதுக்கிய நீ எங்கே ? என்னுள் அவர் அணுவை சொல்லாக்கி என்னுள் அவர் அறிவை சுவை சேர்த்து என்னுள் அவர் ஆற்றலை கருத்தாக்கி என்னுடன் அவர் வாழ்ந்த காலமதை கருவாக்கி என்னுள் வற்றிய என் கண்ணீரை மையாக்கி இதோ மற்றுமொரு மெனக்கெடல்... என் தந்தைக்காக !! அவர் விட்டு சென்ற நொடி முதல் விளங்கவில்லையே வாழ்க்கை ...ஏன்?? அவரின் இறுதி நாட்களின் தாக்கம் சற்றும் குறையவில்லையே... ஏன்?? அவரின் ஸ்பரிசம் வேண்டி காற்றில் தேடுகிறேன்.. ஏன்?? என்னுள் எத்தனை முறை கேட்டும் விளங்காத ஒரே கேள்வி ...ஏன்?? அப்பா ...நினைவுகள் வலிகளாய் நெஞ்சை உலுக்க நானும் நீங்களுமாய் இருந்த நாம்!! ...எங்கே நீங்கள்?? நானும் கண்ணீருமாய் ஆகிப் போன வேளையில் வற்றியதே கண்ணீரும் ..ஏன் ?? நான் மட்டுமே என்றான பொழுதில் நீங்களுமில்லை... கண்ணீருக்கும் இரக்கமில்லை ....!!! உங்களின் இறுதிப் பயணத்தில் உங்களுடனே நான் தொலைத்த என் ஒளி ..எங்கே?? இருளிலேயே இன்றும்... நான் !! இனி என்றும்... நான்!! திரும்பி வர முடியாத தூரத்திற்கு- தெரிந்திருந்தும் என்னைவிட்டு சென்றதேன்?? தாள முடியாத துயரத்தில்- அறிந்திருந்தும் என்னை ஆழ்த்திவிட்டு போனதேன்?? இன்றும் கடினமான நாடிகளில் உங்களையே தேடிடும் என்னை பிரிந்து போனதேன் ?? தட்டுத் தடுமாறி வலியாற வழியின்றி என் சொற்களோ தூரம்தான் சென்றதேன்?? இறைவனை கண்டதில்லை தாயின் ஸ்பரிசம் அறிந்ததில்லை!!! சிவனாய் என் ஐய்யனாய் என்றுமே நீ !!! அறிவாய் ஆற்றலாய் ஒளியாய் என்றுமே நீ !! உயிராய் உருவாய் உணர்வாய் ..என்றென்றுமே நீ!! வாழும் கலை கற்றுத்தந்த என் குருவே !! வாழ்க்கையின் சுவாசமாய் ஆன என் தயையே !! உனை இழந்த காலம் தொட்டு ஒளியிழந்த இவ்வுலகில் தொலைந்து.. மீண்டு ...தொலைகிறேன்...!! என்னை தூக்கிக் கொஞ்சிய உன் கரங்கள் எங்கே?? என்னை தாங்கிப் பிடித்த உன் தோள்கள் எங்கே?? என்னை செதுக்கி உயர்வு தந்த நீ எங்கே ?? ஈராண்டு காலமாய் அல்லும்பகலும் அயராமல் உம்மையே தேடும் இந்த கண்களும் உமக்காகவே ஏங்கும் இந்த இதயமும் ... ஒருமுறையேனும் உம் குரலும் கேட்க... ஒருமுறையேனும் உம் உருவம் காண.. பலமுறை மன்றாடுகிறேன்... என் இறையே...!! ஒன்று என்னை அவர் இடம் சேர்த்துவிடு... இல்லையேல் அவரை என்னிடம் திரும்ப தந்துவிடு... இவ்வுலகத்தில் அவருக்கு இடமில்லை என்றாலும் ... என் இதயக்கருவறையில் சுமக்கும் வரம் கொடு... அதுவரை இந்தத் 💖தென்றலின்💖 தேடல்... மன்றாடல் ...தொடரும் ...!!! September 02, 2025, 09:00:06 pm |
1 |
|
Re: கவிதையும் கானமும்-058
அப்பா – மகள் சந்தோஷமும் சோகமும் பிரிவு மருத்துவமனை கதவு திறந்த போது ஒரு அழுகையால் உலகம் நிறைந்தது அந்த சத்தம் நான் கேட்ட போது என் உயிரின் புதிய இசை உண்டானது கைகளில் தாலாட்டும் நேரம் வரவில்லை ஆனால் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் துளிகள் வழிந்தது இது துயரக் கண்ணீர் அல்ல இது உடல் முழுதும் பரவிய ஆனந்த கண்ணீராக இருந்தது அந்த கண்ணீர் மகள் பிறந்த தருணத்தில் தான் அப்பா என்ற புதிய பெயர் ஆனது மனசுக்குள் ஒரு வாக்குறுதி கொடுத்தேன் உணக்காக நான் எப்போதும் நிழலாகவும், சூரியனாகவும் இருப்பேன் என்று சிறு கால்களில் நீ தடுமாறி நடக்கும்போது, கையை நீட்டியவன் அப்பா என்னும் நான் உன் சிரிப்பை பார்த்து தன் கஷ்டங்களை மறந்து விட்டு உன்னை பார்த்து கொண்டு இருந்தவன் நான் இன்று நீ வளர்ந்து நிற்கும் போது, உன் பின்னால் நின்றிருப்பவன் இன்னும் அப்பா என்னும் நான் மட்டும்தான் மகள் உலகம் காணும் வரை, அப்பா எப்போதும் காவல் காத்து நிற்க்கும் காவல் காரன் நான் குழந்தை போல என் கையை பிடித்து கொண்டு நடந்த அன்பு மகளின் சிறு நடை, இன்று முதல் மற்றொரு கையைப் பிடித்து நடக்க போவதை நினைத்து நான் ஆனந்த கண்ணீரில் நனைந்தேன் . தினம்தோறும் என்னை அப்பா என்று அழைத்த மகளின் ஒலி திருமண நாள் முதல் அவளது கணவனை மாமா என்று மாற இதயம் துடிக்கிறது, ஆனால் முகத்தில் ஒரு புன்னகை மட்டுமே வருகிறது திருமண விழாவின் சிரிப்பு உள்ளத்தில் ஆயிரம் நெகிழ்ச்சி. மகள் புதிய வாழ்க்கைக்கு செல்ல போகிறாள் என்று. அப்பாவாகிய நான் மகிழ்ச்சில் ஆனந்த கண்ணீர் விடுகிறேன் ஆனால், அந்தக் கண்ணீரீல் துக்கமில்லை, ஆனந்தம் கலந்த புனித நீர். என் மகள் மகிழ்ச்சியாக வாழ வேண்டும் என்ற அப்பாவின் இறுதி கடவுளின் வேண்டுகோளும் அது தான். இப்போது நான் செல்ல நேரம் வந்துவிட்டது,(இறக்கும் நேரம் வந்துவிட்டது) ஆனால் என் பாசம் எப்போதும் உன் அருகில் இருக்கும். என் உருவமும்,நிழல்லும் தெரியாமல் போகலாம், ஆனால் என் ஆசீர்வாதம் மற்றும் நினைவுகள் எப்போதும் உன்னைத் தழுவிக் காக்கும் என் அருமை மகளே. அப்பா போகிறான் என்றாலும், அப்பாவின் அன்பு என்றும் உன் இதயத்தில் வாழும். இந்த கவிதை அனைத்து மகளுகளுக்கும் சமர்ப்பணம் குறிப்பாக தோழி தென்றல் மற்றும் GTC உள்ள அனைத்து சிங்கப்பெண்களுக்கும் 🙏💝 இப்படிக்கு உங்கள் மதுரைக்காரன் MDU September 02, 2025, 09:43:03 pm |
1 |
|
Re: கவிதையும் கானமும்-058
என் முதல் நாயகன், எந்நாளும் என் அரசன் என் முதல் நாயகன், எந்நாளும் அரசன், உன் அன்பில் என் இதயம் பாடும் இனிய பாடல். புராணக் கதைகள் இல்லை, பொன் முடி இல்லை, ஆனால் நீ, என் அப்பா, என் கையை முதன் முதலில் பிடித்தவன் நீயே. குழந்தையாய் இருளுக்கு நான் அஞ்சிய நேரம், உன் பாடல் ஒளியாய் என் பயம் தீர்த்தது ஏராளம். கோட்டை போல் நீ நின்றாய், உயரமாய், வலிமையாய், என் அடி தடுமாறாமல் காத்தவன் நீயே நிஜமாய். தேர்வில் தோல்வி, மதிப்பெண்கள் குறைந்தபோது, கண்ணீர் வடித்தேன், ஆனால் நீ நம்பிக்கை தந்தாய் மெதுவாய். என் விருப்ப உணவுடன் அருகில் அமர்ந்து, “மகளே, தோல்வி ஒரு படிப்பினை, வெற்றி வரும்,” என்றாய் நீ மகிழ்ந்து. மூவுருளி சவாரி முதல் கனவு துரத்தல்கள் வரை, என் உலகை மாய உலகமாக மாற்றினாய் நீ மென்மையாய். பிறந்தநாள் வந்தால், பரிசும் மகிழ்ச்சியும் கொண்டு, உன் புன்னகை என் தருணங்களை இனிமையாக்கியது அன்று. “பெண்ணை மிகுதியாய் செல்லமாக்காதே,” என்றார் மக்கள், நீ சிரித்து, “என் இதயம் இவள்,” என்றாய் மகிழ்ச்சியுடன் அக்கணம். உன் கண்ணில் நான் எப்போதும் ஒரு நட்சத்திரம், எங்கிருந்தாலும் உன் இளவரசி நான் என்றும். பள்ளி முடிந்து, நீ காத்திருந்தாய் மணிக்கணக்காய், வெயிலிலும் மழையிலும், பொறுமையுடன் நின்றாய் அருமையாய். கல்லூரித் தேர்வில், தேர்வறை அருகில் நீ நின்றது, உன் மௌன பிரார்த்தனை என் பயத்தை அகற்றியது மெதுவாய். வேலை தொடங்கியபோது, வீட்டு வாசலில் காத்திருந்தாய், பெருமையுடன் கண்கள் பேச, “ஏன் தாமதம்?” எனக் கேட்டாய். “எப்படி இருந்தது உன் நாள், என் செல்வமே?” என்று, உன் கேள்வியில் அன்பு புன்னகையாய் பூத்தது மகிழ்ச்சியாக. நோயில் உடல் தளர்ந்தாலும், உன் இதயம் வலிமையானது, எனக்காக எப்போதும் பேசியது அன்பு மட்டுமே மென்மையானது. வலி உன்னைத் தடுக்கவில்லை, உன் கவனம் குறையவில்லை, நீ என் வழிகாட்டி, என் ஒளி, என் வாழ்வின் வலிமை. நான் உன்னைப் புண்படுத்தியிருக்கலாம், தவறு செய்திருக்கலாம், கடின வார்த்தைகள் பேசி, உன் மனம் நோகடித்திருக்கலாம். ஆனால் உன் அன்பு அசையவில்லை, ஒரு நொடியும் தளரவில்லை, என் அப்பா, உன் அன்பு என்றும் உறுதியானது மட்டுமே. பண்டிகைகளில் நீ வீட்டை ஒளிரச் செய்தாய் பிரகாசமாய், பண்புகளை, நிற்கும் வலிமையை, அன்பைப் போதித்தாய் அழகாய். வாழ்க்கையின் அழைப்புக்கு பதில் சொல்ல கற்றுத் தந்தாய், என் அப்பா, உன் பாடங்கள் என் இதயத்தில் என்றும் நிலையாய். இப்போது தொலைந்து, வானம் மங்கிய நேரங்களில், உன் குரல் கேட்கிறது, வழி காட்டுகிறது மென்மையாக. ஒவ்வொரு மகளின் அப்பாவும் அவளின் அரசன், நீயே என் எல்லாம், எந்நாளும். என்றென்றும் என் நாயகன், யாரும் ஒப்பிட முடியாதவன், உன் அன்பு, எல்லா பிரார்த்தனைகளையும் தாண்டியது. என் இதயத்தில் உன் சிம்மாசனம் என்றும் நிலைத்திருக்கும், என் முதல் அரசன், என்றென்றும், எந்நாளும். September 02, 2025, 10:12:37 pm |
1 |
|
நெஞ்சில் நின்ற ராகங்கள் - Nenjil Nindra Raagangal #26
நெஞ்சில் நின்ற ராகங்கள் - Nenjil Nindra Raagangal #26 Dear Friends, GTC FM has decided to broadcast songs handpicked by GTC Users , So that users get a chance to share their taste of music with listeners....We name the this event as "Nenjil Nindra Raagangal" Let music bind us further in our journey of friendship. ------------------------------------------------------------------ HOW TO PARTICIPATE? To decide the slot order that will be telecast, the interested users may find a place by typing "My Place" in the Nenjil Nindra Raagangal Thread. HOW MANY SONG YOU CAN REQUEST? Maximum of 12 Songs. IN WHICH ORDER SONG REQUESTS WILL BE PLAYED? The slots will be arranged based on first come first serve basis & Each Day only one user's songs will be played in GTC Fm. While Posting in NNR Please remember that you can post in days from MONDAY to FRIDAY ( Please do not enroll dates in SAT & SUN as we have weekly programs on these days) September 03, 2025, 09:45:03 am |
1 |
|
Re: கவிதையும் கானமும்-059
அவர்கள் திரும்புவார்களா?” 🌧️ மழையில் நனைந்து அமைதியாக நின்ற இருக்கை, மலர்களின் துயரத்தை தாங்கி இருக்கும் சாட்சி. குடை சாய்ந்து நின்றது மென்மையாக, மறைந்த காதலை காப்பதுபோல் அமைதியாக. ஒரு காலத்தில் இரண்டு ஆன்மாக்கள் சேர்ந்த சிரிப்பால் மலர்ந்தது அந்த இரவு. இன்று அவர்கள் விலகி சென்றாலும், நினைவுகள் மட்டும் மனதில் நிற்கின்றன. ஒருநாள் பரிசாக அளித்த ரோஜா, இன்று தரையில் சிதறிக் கிடக்கிறது. காதலின் குரல்கள் அதில் நிறைந்தும், உடைந்த இதயம் போல மௌனமாகவும். ஒருவருக்கொருவர் பிடித்த குடை, இன்று காத்திருக்கும் வெறுமையாக. அந்த மென்மையான கைகளின் வெப்பம், மீண்டும் திரும்புமா என ஏங்குகிறது. அந்த நாளில் ஆனந்தமாய் முத்தமிட்ட மழை, இன்று மீண்டும் விழுகிறது நினைவாய். மெல்லிசை போல கேட்கிறது காற்றில்— “மீண்டும் நீங்கள் திரும்புவீர்களா?” தீபம் எரிகிறது மெதுவாய், ரகசியங்களை காக்கும் காவலனாய். அவர்களின் சிரிப்பையும் கண்ணீரையும் கண்டு , மீண்டும் சந்திப்பார்கள் என்ற நம்பிக்கையில் நிற்கிறது. இருக்கை நினைவில் வைத்திருக்கிறது இரண்டு உயிர்கள், “நான் உன்னை காதலிக்கிறேன்” என்ற சொற்களை. இன்று வெறுமையாய் இருந்தாலும் உள்ளத்துக்குள், மீண்டும் அவர்கள் சேர்வார்கள் என்று கனவுகாண்கிறது. தெரு அமைதியாக, நேரம் நீண்டாலும், நம்பிக்கை மட்டும் மென்மையாய் பாடுகிறது. ஏனெனில் மழைக்குப் பின் வானம் தெளிகிறது, அமைதி வரும், காதல் மலர்கிறது. ரோஜாக்கள் காத்திருக்கின்றன, தீபம் ஒளிர்கிறது, குடை சாய்கிறது, மழை சொல்கிறது. அனைத்தும் கேட்கின்றன இதே கேள்வி— அந்த இரு ஆன்மாக்கள் திரும்புமா? அல்லது அந்த இருக்கை என்றென்றும், காதலின் சாட்சியாய் மழையில் நின்றுவிடுமா? September 19, 2025, 10:15:57 pm |
1 |
|
Re: கவிதையும் கானமும்-060
அவள் புன்னகையின் பின்னால் 🌸 முகத்தில் புன்னகை மலர்கிறது, உலகம் அதை ஏற்றுக்கொள்கிறது. அவள் சிரிக்கிறாள், அவள் கண்கள் ஜொலிக்கின்றன, ஆனால் யாரும் கேட்கவில்லை அவள் அழுகையை. அந்த புன்னகையின் பின்னால் மறைந்திருக்கும், உறங்காத இரவுகள், சொல்லாத வேதனைகள். போதாதவளாக உணரும் அச்சமும், இழந்த அன்பின் எரியும் நெஞ்சமும். மனதை உடைத்தவர்கள், ஆன்மாவை காயப்படுத்தினர், அவள் அமைதியில் அனைத்தையும் மறைத்தாள். முகமூடி அணிந்து அமைதியாக, “எனக்கு பரவாயில்லை” என்று நடித்தாள். அவள் கண்கள் மட்டும் உண்மை சொன்னது, மௌனத்தில் இரத்தம் வடிந்தது. உலகம் பார்க்கும் புன்னகை மாயை, உள்ளம் மட்டும் தாங்கும் காயம். உலகம் நேசிக்கும் வெளிச்ச முகங்கள், உடைந்த உள்ளங்கள் யாரும் காண்பதில்லை. அதனால் அவள் தினமும் சிரிக்கிறாள், தன் துயரை மௌனத்தில் மறைக்கிறாள். அவள் முகமூடி பொய்யல்ல, அது அவளின் தற்காப்புக் கவசம். குளிர்ந்த கனவுகள், மங்கிய நேசம், அவற்றின் நிழலில் அவள் வாழ்கிறாள். ஒவ்வொரு விடியலும், புதிய சிரிப்பை தீட்டுகிறாள், உண்மையை மறைத்து, வாழ்வை தாங்குகிறாள். உலகம் அவள் துன்பம் காணவில்லை, ஆனால் அவள் இன்னும் நிமிர்ந்து நிற்கிறாள். காயப்பட்டும், அவள் ஒளி தாங்குகிறாள், மௌனத்தில் ஒரு சக்தி உருவாகிறது. ஒருநாளும் அவளுக்கு முகமூடி தேவையில்லை, அவள் புன்னகை உண்மையாக மலரும் நாளில் — அவள் இதயம் மீண்டும் மலரும், அவள் ஆன்மா சிறகை விரிக்கும் October 08, 2025, 07:52:25 pm |
1 |